Het is over, maar nog niet voorbij!
25 Juni 2013 | Thailand, Bangkok
Van het regenseizoen was afgelopen week NIKS te merken (overdag dan;)). Dit resulteerde in heel veel op het strand liggen, TE veel massages, EN een verbrandde nek. Tsja, zelfs met mijn bruine huidje was de zonnelotion geen overbodige luxe afgelopen week. Omdat het s'nachts wel flink spookte met het weer, was een scootertje huren op een zonnige dag toch niet zo'n heel goed idee... Onverharde wegen betekent dus veel plassen, en diep ook! Resultaat; vast zitten in de modder! Maar he, wat geeft het, avontuurtje rijker dacht ik zo!
Om dan s'avonds na het vermoeiende ritje aan de lekkerste(!) maaltijd te zitten wat ik in de afgelopen 5 maanden heb gehad, was natuurlijk geen straf niet! Heerlijke malse ribs met een TE lekkere BBQ saus en mashed potatoes stonden voor mijn neus. En ik zal jullie verklappen; ik ben nog nooit zooo stil geweest tijdens het eten, njom njom njom!
Afgelopen weekend was het nog 1 keertje een nachtje in Bangkok City. En dat in de backpackers area; Khoa San Road. En tsja, soms doe je gekke dingen in Bangkok City. Voordat ik het wist zat ik met een studiegenootje en haar tante in de taxi om naar de beroemde PingPong Show te gaan. Nou, ik zal jullie de details besparen maar dit was een typisch gevalletje van; bijzonder, bijzonder, bijzonder! Toen ik eindelijk in bedje lag was het net of ik in een discotheek beland was. Stampende muziek, een dreunende bas en schreeuwende dronken mensen behoorden tot mijn 'achtergrondgeluiden', wat me al gauw deed beseffen waarom deze overnachting zo spotgoedkoop was!
Na een kort nachtje zat ik de volgende morgen fris en fruitig (zover dat mogelijk is om 07.00 uur s'morgens) op de fiets; Co van Kessel Bicycle Tour! Fantastisch om door de smalle steegjes te fietsen waar je de locals nog net niet van de sokken rijdt. Maar om s morgens op een lokale markt rond te lopen met t fietsje in de hand waar de stukken vlees je om de oren vliegen en half opengereten vissen me vriendelijk aanstaarden, niet zo goed voor de maag zo vroeg in de morgen!
Een fantastische tour met een gezellige groep waarbij ik Bangkok (ja hoe is het mogelijk) toch weer van een andere kant heb mogen ervaren. Na 5 maanden niet gefietst te hebben, is er vandaag echter 1 klein probleempje... Zere billen én spierpijn!
Zoals ik in de titel van deze blog al beschrijf; Het is over, maar nog niet voorbij! Het avontuur zit er inderdaad op, na 5 maanden is het vannacht tijd om in het vliegtuig te stappen en weer naar huis te gaan.. Maar is het ook voorbij? Nee, dat geloof ik niet. Ook al begint het gewone leventje straks weer, en is het al heel snel alsof t lijkt dat ik niet weg geweest ben... Ik ben er van overtuigd dat deze afgelopen 5 maanden me van de rest van het leven bij zullen blijven. ALLES wat er gebeurd in je leven maakt je de persoon die je nu bent, dus voorbij is het zeker niet! Ik neem de ervaringen en lessen mee in wat me nog maar te wachten staat! Maar ik zal jullie verklappen; ZIN heb ik er in!
--- EINDE ---
Dankwoord;
Woorden schieten te kort, maar ik wil een IEDER bedanken die de afgelopen 5 maanden zo met me mee hebben geleefd door het lezen van mijn blogs, reacties te plaatsen, foto's leuk te vinden, whatsappjes te sturen, skype gesprekjes te plannen en nog zo veel meer.
Bedankt voor de steun die ik heb ontvangen na het overlijden van mijn lieve oma. Op zo'n verre afstand voelde ik me toch een beetje dichtbij en vond ik de kracht om door te gaan!
In de afgelopen 5 maanden heb ik fantastische nieuwe mensen ontmoet, die een grote rol hebben gespeeld in de afgelopen tijd. Mensen die ik vaag kende van gezicht (of helemaal niet kende) kwamen opeens dichter bij me te staan en daarbij zijn er zomaar onverwachtste warme vriendschappen ontstaan. Bedankt!
Loes, ex-mede avonturier ;)! Bedankt wijffie voor de toptijd die ik ondanks je kwakkelende gezondheid met je heb gehad! Heb je de laatste 3 weken zekers wel gemist hier!
Pappa en Mamma, ook zo ver weg waren jullie zo dichtbij! Bedankt voor het vertrouwen dat jullie altijd in me gehad hebben en dat jullie ondanks de afstand altijd voor me klaar stonden!
Erik, ja schat.. Woorden schieten zoals altijd weer eens te kort. Maar ook jou wil ik bedanken uit het diepste van mijn hart! In de donkere dagen liet jij het zonnetje altijd weer schijnen!
Om dan s'avonds na het vermoeiende ritje aan de lekkerste(!) maaltijd te zitten wat ik in de afgelopen 5 maanden heb gehad, was natuurlijk geen straf niet! Heerlijke malse ribs met een TE lekkere BBQ saus en mashed potatoes stonden voor mijn neus. En ik zal jullie verklappen; ik ben nog nooit zooo stil geweest tijdens het eten, njom njom njom!
Afgelopen weekend was het nog 1 keertje een nachtje in Bangkok City. En dat in de backpackers area; Khoa San Road. En tsja, soms doe je gekke dingen in Bangkok City. Voordat ik het wist zat ik met een studiegenootje en haar tante in de taxi om naar de beroemde PingPong Show te gaan. Nou, ik zal jullie de details besparen maar dit was een typisch gevalletje van; bijzonder, bijzonder, bijzonder! Toen ik eindelijk in bedje lag was het net of ik in een discotheek beland was. Stampende muziek, een dreunende bas en schreeuwende dronken mensen behoorden tot mijn 'achtergrondgeluiden', wat me al gauw deed beseffen waarom deze overnachting zo spotgoedkoop was!
Na een kort nachtje zat ik de volgende morgen fris en fruitig (zover dat mogelijk is om 07.00 uur s'morgens) op de fiets; Co van Kessel Bicycle Tour! Fantastisch om door de smalle steegjes te fietsen waar je de locals nog net niet van de sokken rijdt. Maar om s morgens op een lokale markt rond te lopen met t fietsje in de hand waar de stukken vlees je om de oren vliegen en half opengereten vissen me vriendelijk aanstaarden, niet zo goed voor de maag zo vroeg in de morgen!
Een fantastische tour met een gezellige groep waarbij ik Bangkok (ja hoe is het mogelijk) toch weer van een andere kant heb mogen ervaren. Na 5 maanden niet gefietst te hebben, is er vandaag echter 1 klein probleempje... Zere billen én spierpijn!
Zoals ik in de titel van deze blog al beschrijf; Het is over, maar nog niet voorbij! Het avontuur zit er inderdaad op, na 5 maanden is het vannacht tijd om in het vliegtuig te stappen en weer naar huis te gaan.. Maar is het ook voorbij? Nee, dat geloof ik niet. Ook al begint het gewone leventje straks weer, en is het al heel snel alsof t lijkt dat ik niet weg geweest ben... Ik ben er van overtuigd dat deze afgelopen 5 maanden me van de rest van het leven bij zullen blijven. ALLES wat er gebeurd in je leven maakt je de persoon die je nu bent, dus voorbij is het zeker niet! Ik neem de ervaringen en lessen mee in wat me nog maar te wachten staat! Maar ik zal jullie verklappen; ZIN heb ik er in!
--- EINDE ---
Dankwoord;
Woorden schieten te kort, maar ik wil een IEDER bedanken die de afgelopen 5 maanden zo met me mee hebben geleefd door het lezen van mijn blogs, reacties te plaatsen, foto's leuk te vinden, whatsappjes te sturen, skype gesprekjes te plannen en nog zo veel meer.
Bedankt voor de steun die ik heb ontvangen na het overlijden van mijn lieve oma. Op zo'n verre afstand voelde ik me toch een beetje dichtbij en vond ik de kracht om door te gaan!
In de afgelopen 5 maanden heb ik fantastische nieuwe mensen ontmoet, die een grote rol hebben gespeeld in de afgelopen tijd. Mensen die ik vaag kende van gezicht (of helemaal niet kende) kwamen opeens dichter bij me te staan en daarbij zijn er zomaar onverwachtste warme vriendschappen ontstaan. Bedankt!
Loes, ex-mede avonturier ;)! Bedankt wijffie voor de toptijd die ik ondanks je kwakkelende gezondheid met je heb gehad! Heb je de laatste 3 weken zekers wel gemist hier!
Pappa en Mamma, ook zo ver weg waren jullie zo dichtbij! Bedankt voor het vertrouwen dat jullie altijd in me gehad hebben en dat jullie ondanks de afstand altijd voor me klaar stonden!
Erik, ja schat.. Woorden schieten zoals altijd weer eens te kort. Maar ook jou wil ik bedanken uit het diepste van mijn hart! In de donkere dagen liet jij het zonnetje altijd weer schijnen!
-
25 Juni 2013 - 09:47
Marlys:
Heeel mooi geschreven! Zie je snel mooi meissie! -
25 Juni 2013 - 11:51
Lau:
Wat een mooi slotstuk :)
Trots op jou hoe je het allemaal gedaan hebt! En vooral heel blij dat je morgen weer terug in Nederland bent. Ik kijk mega naar je uit!
Dikke knuffels! -
25 Juni 2013 - 16:15
Gerrita:
Wat heb je mij en Jan mee laten genieten van wat jij allemaal beleefd hebt.
Het was een genot en we zullen het missen. Het was een mooie en af en toe zeer moeilijke tijd voor je maar je bent er door gegroeid. We zijn blij voor je dat je dit alles hebt mee mogen maken.
We wensen je een goede reis en straks als je "boek" af is gaan we het nog eens beleven en lachen samen bij je paps en mams.
groeten
tante G...riet. -
25 Juni 2013 - 16:31
Mama:
Wat weer een leuk verslag. Dank je wel hiervoor de afgelopen 5 maanden. Heb er veel om moeten lachen. Deze laatste week duurde het langst. Heb zin om je morgen weer te knuffelen. Nu laatste etappe!
Kom veilig thuis. Liefs mama -
25 Juni 2013 - 20:40
Papa:
Lieve Tochtert, zo,zo,zo trots op je!! Met alles wat je hebt meegemaakt samen met je studiegenoot, en ook alleen de verwerking in zware maand mei...
En alles gehaald!!! Top, topper van me! Tot morgen, gaan we huggen en samen biertje dróp nemen. Kus, kale.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
