Ongeplande dingen zijn niet te plannen
02 Juni 2013 | Thailand, Bangkok
27 Januari was het zover. Bepakt en bezakt troffen Loes en ik elkaar op Schiphol.. Met trillende handjes zwaaiden we onze geliefden voorbij.
Het avontuur lachte ons tegemoet! Whoppa, op naar Bali en Thailand!
Niet wetende dat 1 of andere onbekende bacterie in week 4 het lichaam van Loes binnen zou dringen. Gevolg; vele ziekenhuisbezoeken + overnachtingen en een lichaam die ze niet meer vertrouwde.
Toen we naar Thailand vertrokken was Loes nog niet helemaal de oude. Maar beiden hadden we het idee; we laten die o zo agressieve bacterie/virus of whatsoever, gewoon achter in Bali!
Niets was helaas minder waar.. Ook in Thailand werden de ziekenhuizen bezocht en ook hier mocht ze een paar nachten 'logeren'.
Na het laatste ziekenhuisbezoek, was de knop niet meer om te draaien in het o zo grote doorzettingsvermogen van Loes...
Toen Loesje woensdag naar een uber de luxe hotel vertrok in Bangkok om daar op haar vlucht te wachten, was het raar om in mijn kamer te zijn. De gezellige chaos die Loes altijd creeerde was opeens verdwenen, en de kledingkast die uitpuilde is nu veel te groot voor mijn kleertjes...
Hoe snel Loes altijd de vloer kon schrobben kon ik afgelopen week niet evenaren. Het zweet gutste alle kanten op, en de stofwolkjes kwamen maar terug op de o zo besmettelijke witte vloer... Tsja, het zal even wennen zijn zo zonder Loes hier om me heen!
Na een drukke week voor mij met emoties & stress, was het nu zo ver dat ik eventjes ziek werd. Een flinke verkoudheid heeft gelukkig geen roet in het eten gegooid wat mn laatste weekend betreft met Loes (op het ontelbare aantal snotdoekjes na dan:P).
We zijn gezellig met Floor & Nita uit eten geweest om vervolgens in een scheur te liggen bij HangOver 3 in de TE grote bioscoop (weer zat ik aan een liter cola te lurken, gewoon omdat ie de vorige x zo goed beviel:P).
Na zaterdag TE veel gechillt te hebben ging het wekkertje vandaag maar al te vroeg. Na het uitgebreide ontbijt werden Loes en ik nog 1x samen rond gereden door een taxi chauffeur die niet rijden kon.. En ik kan je verklappen, dan is een hlf uurtje naar t vliegveld echt geen pretje;)!
Passengers only - Daar ging ze...met haar trui, legging en uber stoere laarzen was ze helemaal klaar voor het Nederlandse klimaat. (Alhoewel ik stiekem wel eventjes lachen moest om de zweetdruppeltjes hier in t o zo warme Bangkok...)
Loes, bedankt voor de toffe tijd die ik met je heb gehad!
Ook al ging het met vallen en opstaan, met een traan en met een lach, keer op keer gaf je jezelf een trap onder de kont en ging je er weer voor. Helaas waren de komende 3 weken te lang om nog door te zetten... Trots op jou, trots op hoe je geknokt hebt, trots op wie je bent, trots!
Met nog 23 nachtjes op de teller, krijg ik het stiekem toch een beetje spaans benauwd... Deadlines voor school, reizen naar Koh Chang (goh vervelend), eind verdediging project en reizen naar Koh Samed (tsja, zwaar leven;))...
Wist je dat?
- ik nog steeds geen woord Thai spreek?
Het avontuur lachte ons tegemoet! Whoppa, op naar Bali en Thailand!
Niet wetende dat 1 of andere onbekende bacterie in week 4 het lichaam van Loes binnen zou dringen. Gevolg; vele ziekenhuisbezoeken + overnachtingen en een lichaam die ze niet meer vertrouwde.
Toen we naar Thailand vertrokken was Loes nog niet helemaal de oude. Maar beiden hadden we het idee; we laten die o zo agressieve bacterie/virus of whatsoever, gewoon achter in Bali!
Niets was helaas minder waar.. Ook in Thailand werden de ziekenhuizen bezocht en ook hier mocht ze een paar nachten 'logeren'.
Na het laatste ziekenhuisbezoek, was de knop niet meer om te draaien in het o zo grote doorzettingsvermogen van Loes...
Toen Loesje woensdag naar een uber de luxe hotel vertrok in Bangkok om daar op haar vlucht te wachten, was het raar om in mijn kamer te zijn. De gezellige chaos die Loes altijd creeerde was opeens verdwenen, en de kledingkast die uitpuilde is nu veel te groot voor mijn kleertjes...
Hoe snel Loes altijd de vloer kon schrobben kon ik afgelopen week niet evenaren. Het zweet gutste alle kanten op, en de stofwolkjes kwamen maar terug op de o zo besmettelijke witte vloer... Tsja, het zal even wennen zijn zo zonder Loes hier om me heen!
Na een drukke week voor mij met emoties & stress, was het nu zo ver dat ik eventjes ziek werd. Een flinke verkoudheid heeft gelukkig geen roet in het eten gegooid wat mn laatste weekend betreft met Loes (op het ontelbare aantal snotdoekjes na dan:P).
We zijn gezellig met Floor & Nita uit eten geweest om vervolgens in een scheur te liggen bij HangOver 3 in de TE grote bioscoop (weer zat ik aan een liter cola te lurken, gewoon omdat ie de vorige x zo goed beviel:P).
Na zaterdag TE veel gechillt te hebben ging het wekkertje vandaag maar al te vroeg. Na het uitgebreide ontbijt werden Loes en ik nog 1x samen rond gereden door een taxi chauffeur die niet rijden kon.. En ik kan je verklappen, dan is een hlf uurtje naar t vliegveld echt geen pretje;)!
Passengers only - Daar ging ze...met haar trui, legging en uber stoere laarzen was ze helemaal klaar voor het Nederlandse klimaat. (Alhoewel ik stiekem wel eventjes lachen moest om de zweetdruppeltjes hier in t o zo warme Bangkok...)
Loes, bedankt voor de toffe tijd die ik met je heb gehad!
Ook al ging het met vallen en opstaan, met een traan en met een lach, keer op keer gaf je jezelf een trap onder de kont en ging je er weer voor. Helaas waren de komende 3 weken te lang om nog door te zetten... Trots op jou, trots op hoe je geknokt hebt, trots op wie je bent, trots!
Met nog 23 nachtjes op de teller, krijg ik het stiekem toch een beetje spaans benauwd... Deadlines voor school, reizen naar Koh Chang (goh vervelend), eind verdediging project en reizen naar Koh Samed (tsja, zwaar leven;))...
Wist je dat?
- ik nog steeds geen woord Thai spreek?
-
02 Juni 2013 - 11:51
Rianne Vlasma:
Lieve Annemiek,
Wat supermooi geschreven!! Ik ben ook zo trots op dr!!!
En ook al hebben wij elkaar nog nooit ontmoet (volgens mij ) ik wil dat je weet dat ik het ontzettend fijn vind dat Loesie jou daar had! Als vriendin hier in Nederland is het moeilijk/frustrerend om om te gaan met het gevoel "niks te kunnen doen". En dan hoop je maar dat ze daar wat mensen heeft. Maar het was niet zomaar iemand, je bent een supervriendin voor haar (geweest) en daarom wil ik je dan ook bedanken :)
Ik hoop dat je de stress van de komende dagen goed doorkomt en ik wens je dus ook alle succes! En natuurlijk ook nog veel plezier!!
Dikke knuffel, een mede Loes-fan ;) :)
-
02 Juni 2013 - 12:10
Mama:
Wat een'' leuk'' stukje Annemiek. Heel veel moois over jouw tijd met Loes! Erg jammer voor haar, maar verstandige keus. En Jij bent ook een topper!! Je slaat je geweldig door alles heen. Loes, oma.
Zet hem op de laatste dagen. En geniet van de leuke dingen die je allemaal nog gaat doen.
We zien uit naar je thuiskomst. Hopelijk kan ik mijn parachute sprong navertellen.
Liefs mama -
03 Juni 2013 - 14:05
Lautje:
Lieve Miekiepiekie,
Wat heb je dat mooi beschreven :). Jullie hebben het samen super gehad, dat kun je uit alle verhalen en foto's wel opmaken.
Je bent een toppertje en ik kan niet wachten tot die aftelkalender helemaal VOL staat met kruisjes.. en jij hier weer op Nederlandse bodem bent! Geniet nog even :)
xx -
05 Juni 2013 - 13:54
Maria:
Hee Miekie,
Wat jammer en rot voor Loes en natuurlijk ook voor jou.. maar zoals eerder gezegd je slaat je er dapper door heen!
Een dikke tuut uut Grunn!! XXX Maria -
12 Juni 2013 - 21:11
Janneke:
Wij zijn ook heel trots op jou Annemiek en dankbaar dat je zoooo goed voor Loes hebt gezorgd! Wensen je veel succes deze week en dan op...naar de laatste week van het buitenland-avontuur! Geniet ervan! Lieve groet, Johan en Janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
